Wil kookt over... van enthousiasme!
Goedentijd heeft heel wat vrijwilligers, van allerlei pluimage. Er lopen interessante individuen tussen met onvermoede talenten. Wil is daar één van. Een vriendelijke, rustige, bescheiden, slimme en handige jongeman van begin 60.
Wil werkt vanaf het eerste uur op onze boerderij, voornamelijk op de donderdagen. Zijn vrouw Wilma is actief bij de distributie. Hij loopt er zeker niet mee te koop, maar ik, en ik niet alleen, vind hem een kei in het op een zeer aanstekelijke manier vertellen over zijn kookkunsten. Als hij het over 'n scheutje van dit, 'n vleugje van dat, een snufje zus en 'n toefje zó heeft, worden je smaakpapillen al aardig geprikkeld. Gaandeweg zijn smeuïge verhaal begint langzaam maar zeker bij mij het water uit de mond te lopen. En ik ben echt geen uitzondering. Hij brengt het leuk en vooral smakelijk. Wij zijn fan.
Roept u maar
Iemand interviewen betekent meestal vooraf voorbereiden: beetje inlezen, vragen bedenken, wat wil ik van hem of haar weten? Van die dingen. Bij Wil is dat helemaal niet nodig. Roep de naam van een groente, zeg wanhopig "wat kan ik daar nu in hemelsnaam van maken?" en Wil heeft meteen wel een idee. Het lijkt erop of hij recepten uit z'n mouw schudt. Uitgebreid of lekker snel, uit een kookboek of zelf bedacht? Zegt 't maar. Binnen no time heeft hij weer iets lekkers uit de hoge hoed getoverd en ook ieders aandacht te pakken. Ik zie om mij heen monden die openvallen, wagenwijd opengesperde ogen.
Boerenkool
Vandaag gaan we slaplantjes en snijbietjes in de grond zetten. Gauw, voordat het gaat regenen, volgens buienradar. Wil zit met Noortje achterop de plantmachine. Zij krijgen nog een laatste instructie van Gina. Rian, Kees en ik krijgen de taak achter de machine aan te lopen. Omgevallen plantjes moeten recht gezet, opengevallen gaten met de hand hersteld en lege kratten op de machine rap vervangen door volle. Goed geconcentreerd werken en snel reageren. Tegen 11:00 uur zit alles in de grond en leggen we de pannen erop voor onze welkome pauze.
Tijdens de wandeling van d'n akker naar de schuur begint iemand over de boerenkool die we afgelopen week in onze tas kregen. En "zoveul". Wil wacht deze keer het vraagteken niet af en begint een verhaal over de boerenkool-lasange. Voor ik het weet krijg ik honger. Tja, zo werkt dat nu eenmaal bij Wil z'n recepten.
Ik zal straks een samenvatting geven van wat Wil vertelt over zijn kook creaties. Maar beter nog, je zou er bij moeten zijn, live. Hij gebruikt handen en voeten, zijn ogen beginnen stilaan te twinkelen. Kostelijk om te zien. Langzaam maar zeker ruik je zelfs de kruiden die hij toevoegt. Hij neemt je zó mee ... als je goed kijkt zie je hem op een gegeven moment echt staan koken, achter zijn fornuis.
Lasagne i.p.v. stamp
"Kijk", begint Wil, "die stamp ben ik een beetje beu, dus maak ik er boerenkool lasagne van, met lekkere witte bechamelsaus. Je begint met een uitje te snipperen, knoflookje, even fruiten in de pan. Dan gaan er tomatenblokjes bij en thijm. Klaar is de suas, hartstikke makkelijk. Vervolgens de boerenkool. Ritsen natuurlijk, lekker wassen". Stop! Wil gaat zó snel, ik moet hem hier remmen en vraag wat ie precies bedoelt met ritsen: "ritsen is de blaadjes eraf scheuren. Die ga je koken, met niet teveel water, anders wordt het net soep. Als je de kool 10 minuten gekookt hebt, hup in een vergiet en laten uitdruppelen. Dan begin je de lasagne op te bouwen. Pak een oven schoteltje". Groot of klein Wil, wil ik van hem weten. "Wij doen altijd voor 4 personen, maar we eten het met z'n tweetjes helemaal op". Zo, da's toch een leuk detail.
"Verder met dat tomatenprutje wat je gemaakt hebt. Doe daarvan een klein laagje op de bodem, leg er lasagne-blaadjes op, dan weer een tomatenlaagje. Dan de helft van de boerenkool. Doe de mozzarella in schijfjes". Wil maakt hierbij een hakkende beweging. "en leg die mozzarella op de kool. Dan de parmezaanse kaas, die heb je geraspt en doe de helft hiervan over de mozzarella. Daarover weer lasagneblaadjes, dan weer het tomatenprutje, de andere helft van de boerenkool. Voor de bechamelsaus: smelt 100 gram roomboter in een pannetje, doe daar 2 eetlepels bloem bij, even aanbakken, dan langzaam zoveel melk toevoegen en goed roeren tot het op dikte is". Hierbij maakt Wil duidelijk een roerende beweging, vermoedelijk met een garde. "Giet 't sausje er overheen, verspreidt het over de boerenkool, daar weer de rest van de parmezaanse kaas op. Zo kan het de oven in voor een half uurtje". Pak jij er dan een stoel bij en ga je voor de oven zitten wachten? "Zeker zitten kijken, ruiken ook, natuurlijk nieuwsgierig en me alvast verheugen op een heerlijke boerenkool-lasagne met bechamelsaus .... dan loopt het water al in je mond."
Vanavond zuurkool...
Na de koffiepauze, deze keer met taart, omdat er iemand jarig is, vertelt Wil doodleuk dat er vanavond thuis zuurkoolschotel op het menu staat. Zijn vrouw Wilma heeft 't toch maar getroffen met zo'n enthousiaste kok in huis. Wil is voor haar de keukenprins op het witte paard, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik vraag niks, Wil vertelt spontaan wat ie vanavond gaat doen: "ik heb nog zuurkool staan in de koelkast". Of die van onze boerderij komt, wil ik graag weten. "Nee, deze heb ik zelf gemaakt, ik heb er heel erg veel zin in, dat is zó lekker." Hij likt nog net niet z'n vingers erbij af en gaat verder: "In de zomer eet je geen zuurkool, dus wat doe je dan? Je brengt eerst de zuurkool met appelsap aan de kook, dan wordt ie wat minder zuur, zoeter dus."
Heet het dan nog wel zuurkool, vraag ik mij hardop af. "Tuurlijk wel. Daar doe ik dan 10 jeneverbessen bij, eerst even platdrukken, dan geven ze meer smaak af." Hij maakt hierbij een vrijwend en ronddraaiend gebaar met z'n rechterduim in de handpalm van zijn linkerhand, alsof hij de bessen terplekke plet. "Dan ga je de spekblokjes hard bakken en daar doe je dan gehakt bij, samen bak je dat rul. Heel veel paprikapoeder toevoegen en een blikje tomatenpuree. Beetje mee aanbakken, dat het zuur eraf gaat. Verder kook je aardappels in schijfjes, die al half gaar zijn. En dan begin je weer met die schotel: onderin het mengsel van gehakt en spekjes. Daar overheen de zuurkool."
Slagroom met crème fraîche!
"Oh, ben iets vergeten, want bij de zuurkool moet ook appel in schijfjes. Vervolgens laat je de zuurkool met de appelsap beetje uitlekken. Voor de schotel doe je eerst een laagje spekjes-gehakt, dan laagje zuurkool, daarover de aardappelschijfjes, herhaal dit. En dan komt het lekkerste: slagroom met crème fraîche!" Nu spitst de rest van de aanwezigen de oren, hoe kan 't ook anders. "Dat roer je door elkaar en giet je er overheen". Op mijn vraag hoeveel calorieën dat zijn, gaan zijn schouders omhoog en drukt zijn gezicht uit: lekker belangrijk. "Je kunt er met veel man van eten, het is voor de hele familie. Als mijn kinderen komen eten, die lusten geen gewone zuurkool, maar wel mijn zuurkoolschotel, dan heb ik 2 van die schotels". Iedereen in onze "kantine", Kees, Joost, Jos, Frans, Noortje, Peter en Gina, snapt meteen dat Wil's variant wel in de smaak valt en laat dat ook merken.
"Goed, over het geheel gaat zilverpapier, met de glimmende kant naar binnen, en hup de oven in, 200 graden, drie kwartier. Het laatste kwartier gaat de folie eraf, dan wordt het een beetje bruin en dan .... dan kan het op tafel."
Nogmaals, het is jammer dat je Wil niet ziet vertellen. Ook de HBG-luisteraars hier zijn enthousiast geworden. Dus, lijkt het ons een goed idee dat we de volgende keer een video-opname maken van Wil's kookexplosies.
Komende maand gaan Wil & Wilma op vakantie. Misschien is er ook nog gelegenheid om te duiken, wie weet. Nog zo'n hobby van Wil waar ie goed in is. Verder staat deze nuchtere en handige zoon van een timmerman overigens met beide voeten op de grond. Bij voorkeur bij ons op Goedentijd .... Wij zijn hartstikke blij met hem!
Tekst: Koen van Dooren
Foto's: Anke Gielen