Het is woensdag eind van de ochtend. Ik kom op de boerderij en zie in de verte een club sterke vrouwen aan de slag met het van het land halen van de oogst. De kruiwagens worden heen en weer gereden en Angelique staat te genieten van de koeien. “Even de koeien nog hun laatste toetje geven, dan ben ik klaar voor het interview.”

Angelique, vertel eens… wie ben je?

Ik ben Angelique Jans, 58 jaar, getrouwd en ik heb 2 kinderen van 17 en 20 jaar. Ik ben al sinds het eerste uur Herenboer bij Goedentijd. In mijn dagelijkse werkweek ben ik druk met 5 eigen winkels in de fotografie en telecom. Ik ben verantwoordelijk voor de administratie en het personeel en werk dus grotendeels vanuit thuis. Ik ben dan altijd met mijn hersens aan het werk en zit veel achter de computer. Met deze verantwoordelijkheid stopt het werk nooit en is het werk nooit af.

Vrijwilligerswerk is mijn mindfulness, na een ochtend op de boerderij kan ik er weer de hele week tegenaan.

Een aantal jaren geleden startte ik met yoga. Dat was lekker, maar ik had mijn hoofd nog steeds te vol. Toen ben ik op zoek gegaan naar een soort van yoga voor je hersens en kwam ik op mindfulness uit. Met mindfulness kom je tot rust en leer je de tools. Maar om steeds zelfstandig te mediteren, daar kwam het dan weer niet van. Er is in huis altijd iets te doen; het huishouden, het gezin, het bedrijf.

Wat doe je als vrijwilliger bij Herenboeren?

Bij Herenboeren gun ik mij zelf de tijd om twee keer per week van 8.30 – 13.00 uur van huis weg te zijn en de prikkels van het dagelijks leven los te laten. Het gevoel start al ’s morgens bij het  opstaan. Ik doe mijn haren in de klem en trek mijn werkkloffie aan. Even geen geföhnde haren en make-up voor de spiegel. Bij aankomst op de boerderij zie ik de weilanden en de witte reigers die overvliegen, heerlijk om te ademen in de buitenlucht. Ik ben buiten, fysiek bezig en zwaar werk aan het doen. Op het moment dat ik op het veld sta of met de dieren bezig ben, denk ik niet meer aan de dingen die thuis of op de zaak liggen te wachten. Mijn hoofd is onmiddellijk leeg. Er is een geweldig gevoel van één zijn met de natuur. Vanaf het begin ben ik meteen mee gaan helpen met oogsten, ik wilde buiten zijn.  Daarnaast ben ik op zondagochtend de dieren gaan verzorgen met twee (Herenboeren)vriendinnen. Ik ben heel dankbaar dat ik dit mag doen en geniet er bewust van.

Het is een beetje het wintersport gevoel: buiten zijn - dichtbij de natuur- en dan structureel…

Ik heb er bewust voor gekozen om op de boerderij juist niet mijn skills in te zetten en doe daar juist een stapje terug. Ik vind het heerlijk om in groepjes te werken en kan ook genieten van alleen zijn. Vorig jaar bedacht ik het idee dat elk lid één schoffelstrook adopteert, dan is het vele werk zo gedaan. Ik ga het idee zelf niet uitvoeren, want dan ben ik weer aan het organiseren en dat wil ik juist niet bij Herenboeren.

Als Gina ons de opdracht geeft om 100 spitskolen van het land te halen, dan voer ik dit uit exact volgens de instructies van Gina. Dit heeft zij ook het liefst, want dat werkt het meest efficiënt. Als kip zonder kop voer ik de repeterende werkzaamheden uit. Ik houd mijzelf soms in bedwang om mijn mening over dingen te geven. Maar als ik zie dat iets slimmer of efficiënter kan, dan zeg ik dat. Zo versterken we elkaar.

Moeten wordt ‘ont’moeten bij Herenboerderij Goedentijd

Op de woensdag hebben we een leuke club. De meesten hebben gelijksoortige redenen waarom ze vrijwilliger zijn. Ondanks dat ik dit vrijwillig doe, is het niet vrijblijvend. Als je ‘ja’ zegt tegen vrijwilligerswerk, dan wordt er op je gerekend. De boerderij draait altijd door. Ik kies voor mijn wekelijkse bijdrage in een dagdeel, er zijn ook mensen die één keer per twee weken of eens per maand helpen.

Vroeger wilde ik altijd in een dierenasiel werken. Toen Gina vertelde dat zij op zondag nog altijd zelf de dieren verzorgt, schrok ik hiervan. Zij mag toch ook minimaal één dag in de week zonder verplichtingen opstaan? Op zondag verzorg ik nu met een Sylvia en Roos samen de dieren. Dieren geven mij veel terug. Als je op de boerderij aan komt lopen met de voeremmers dan beginnen de varkens te rennen en de koeien te loeien. Daar kan ik echt van genieten!

Wat brengt het je nog meer?

Daarnaast brengt het vrijwilligerswerk mij ook het sociale aspect. We hebben tijdens het werken op het land leuke gesprekken. We delen kennis over de verwerking van producten en recepten, maar hebben ook fijne persoonlijke gesprekken.

Ook heb ik door Herenboeren nog meer respect voor de natuur gekregen. Daarnaast ben ik mij bewuster geworden van mijn eigen consumptiegedrag. Ik eet gezond en onbewerkt eten en ik gooi bijna niets meer weg.

Tip van Angelique: Gun jezelf de tijd om het te doen! Het levert meer op dan dat je denkt.

Mindful boeren… doe je mee?

Ben je nu nieuwsgierig geworden of dit ook iets voor jou is? Gina kan op elke dag van de week vrijwilligers gebruiken. In het inzetrooster staan alle diensten en kun je jezelf inplannen. Heb je nog geen toegang tot het inzetrooster, neem dan vooral contact op met het bestuur. Ook moet je natuurlijk lid zijn van onze coöperatie.

Tekst: Evie Schürmann

Foto's: Anke Gielen