Nog meer ervaringen van een vrijwilliger

Ook op mijn tweede vrijdag op de boerderij moet er nog anderhalve zak met uitjes de grond in. In goeie boerentaal spreken we dan uiteraard van uitjes poten. Vrijwilligers vandaag zijn: naast Frans uiteraard, ook Wil, Marco, Laura, Eddy & Esther (in die volgorde, tenminste, volgens Eddy). Zij vormen een stel, setje of echtpaar en kunnen dus samen achter de trekker op de pootmachine. De stoeltjes staan namelijk duidelijk minder dan anderhalve meter van elkaar, vandaar.

Stevig aanpoten

Zij gaan aardappels poten, de eerste soort althans. Er zullen om de 2 weken anderen volgen. Na een korte uitleg van boer Erik stappen Esther & Eddy (of andersom) op. Alsof ze nog nooit iets ander hebben gedaan, zo voortvarend gaat die klus, en daarmee de aardappels de grond in. Bij elke keer draaien moeten ze afstappen, anders gaat de trekker kieperen. Tegelijkertijd verwijderen ze zand uit het apparaat om verstoppingen te voorkomen.

De rest is bezig geweest met de uitjes, opnieuw egaliseren en het klaarleggen van de buizen voor het beregenings-systeem. Gina gaat daarover volgens mij, althans zij is druk doende e.e.a. aan te sluiten.

Rooie bietjes

Op mijn derde vrijdag maak ik kennis met weer nieuwe vrijwilligers Mirjam, Marijntje en Geralda. Ook is Nico weer van de partij en arriveren Eddy & Esther. Vanwege de geboorte van het eerste kalfje (volgens Gina 'n "knappe meid") heeft iemand, bij gebrek aan beschuit met muisjes, een appeltaart gebakken. Hartstikke leuk, toch. Wil is al met de auto en aanhanger op pad om paardenmest te halen. Die is nodig om de grond in de kas klaar te maken. Bedoeling is dat die kas, 6 x 30 meter, morgen gemonteerd gaat worden, achter de grote schuur. De spullen daarvoor, die door Erik voor een prikkie van zijn vorige werkgever het "Rooie Bietje" zijn overgenomen, liggen al klaar.

Op 't land worden o.a. bietjes in mooie rijtjes gepland en die krijgen water uit gieters. Het is bijna allemaal handwerk op onze boerderij. Ondertussen zie ik trouwens dat de uitjes die we 2 weken terug hebben gepoot al zo'n 5 cm boven de grond uitschieten. Verguld van trots kan mijn dag al bijna niet meer stuk.

Achter de schapen aan

Bij de werkverdeling deze ochtend vraagt Gina of iemand met haar mee wil naar de schapen achter op het land. Er moet er kennelijk eentje worden gevangen. Stoer zeg ik dat ik dat wel wil doen, alsof dat voor mij dagelijkse kost is. We gaan met een klein trekkertje buitenom, tot aan de rand van het bos, waar de schapen een prachtig stuk grond hebben tussen de bomen en voldoende gras. De schapen zijn vanaf vorige week aan het lammeren. Met één van de moeders gaat het niet zo goed, ze heeft haar lammetje min of meer verstoten, is ziek, loopt wat aan de rand van de kudde, moet vandaag een spuit, maar laat zich niet vangen. Gina maakt zich zorgen. We maken met een nood-hekwerk een fuik bij het hok waar Gina het lammetje apart heeft gezet en met de fles melk geeft. Met takt en geduld proberen wij het bewuste schaap te paaien en richting fuik te loodsen. Na een paar mislukte pogingen staken we dit plan. Terloops ontdek ik onder een boom het 2e lammetje van het bewuste schaap. Het is dood, en ligt er met nog 'n deel van het vlies, al 2 dagen als prooi van allerlei insecten. Dit moet snel opgeruimd en begraven worden. Gina vermoedt dat het schaap door het heen-en-weer rennen nu wat overstuur is. We kunnen nu beter een uurtje iets anders gaan doen en vanmiddag met meer mensen terugkomen. Ondertussen worden de dierenarts Pieter en schaapscheerder Huub gebeld.

Liefdevolle houdgreep

We gaan de beregenings-buizen op het land omleggen en houden rond 13:00 uur even pauze. Daarna gaan we met de hulp van Geralda, Mirjam, Ed & Es (in welke volgorde ook, het blijft een koppel) opnieuw een poging wagen het bewuste schaap te vangen. Dan wordt duidelijk welke belangrijke andere rol de ram in de kudde heeft. Verschillende keren als de kudde door ons wordt opgedreven, geeft hij met een paar krachtige sprongen richting aan een run richting het "gat" in de omsingeling. De rest erachteraan. Uiteindelijk krijgt het vangteam het voor elkaar een aantal schapen, inclusief de moeder die we moeten hebben, in de schaapskooi te krijgen. Gina bedankt iedereen en vraagt of ze over 2 weken, als de schapen moeten worden geschoren, opnieuw 'n beroep kan doen op deze cowboys en girls.

Gina en ik leggen het schaap plat op de grond. Zo te zien geeft ze zich aan ons over. Volgens Gina moet ik haar in 'n soort liefdevolle houdgreep weten te houden, terwijl zij de "achterkant" schoonmaakt en haar 2 spuiten geeft. Antibiotica tegen al die insecten die op het bloed zijn afgekomen en haar anders letterlijk binnen 'n paar dagen levend opeten. Nog een keer bellen met de dierenarts en de schaapscheerder. Gina besluit dat we het schaap meenemen naar huis, en in de stal apart zetten, zodat ze vanavond geschoren kan worden. Dus ik met het schaap, in liefdevolle houdgreep, achter op de laadbak op weg naar de boerderij. Haar lam zetten we er even later bij.